Droge Naald
Droge naald etsen is een grafische diepdruktechniek binnen de etskunst waarbij een afbeelding direct in een metalen plaat wordt gekrast met een scherpe naald, zonder gebruik van zuren.
Wat is droge naald etsen?
Bij droge naald etsen (ook wel drypoint genoemd) wordt met een stalen naald of kraspen een tekening rechtstreeks in een metalen plaat (meestal koper, zink of staal) gekrast. De naald snijdt in het metaal en vormt braampjes – kleine opstaande randjes langs de lijnen – die inkt vasthouden.
Kenmerken van droge naald etsen:
Diepdruktechniek: De inkt komt in de groeven te zitten en wordt vervolgens op papier afgedrukt onder hoge druk.
Zachte, fluweelachtige lijnen: De braam zorgt voor kenmerkend zachte, donkere lijnen met een wat ruwe rand.
Beperkte oplage: De braam slijt snel door het drukken, waardoor de afdrukkwaliteit snel afneemt. Daarom zijn droge naaldetsen vaak in kleine oplage gemaakt.
Direct werken: In tegenstelling tot klassieke etsprocedures met zuur, is droge naald sneller en directer. De kunstenaar ziet meteen wat hij of zij maakt.
Het maakproces in stappen:
Voorbereiding: Een glad gepolijste metalen plaat wordt gereinigd.
Krassen: De kunstenaar krast met een naald het ontwerp direct in de plaat.
Ininkten: De plaat wordt met diepdrukinkt ingewreven, waarbij de inkt in de groeven blijft zitten.
Afvegen: Het oppervlak van de plaat wordt schoongemaakt; alleen de inkt in de lijnen en braampjes blijft over.
Afdrukken: De plaat wordt samen met vochtig papier door een etspers gehaald. De inkt drukt zich in het papier en vormt zo het beeld.
Toepassing
Droge naald werd en wordt veel gebruikt door kunstenaars die van de expressieve lijnen houden. Beroemde kunstenaars die met droge naald werkten zijn onder andere Rembrandt, Käthe Kollwitz en Picasso.